19/2/10

Μην το ψάχνεις... είναι δικό μου αυτό



Αντίστοιχα βεβαίως δικό μου είναι και αυτό...



Και φυσικά πάλι μπαίνουμε σε συζητήσεις τύπου ποιό από τα δύο είναι τελικά. Το ένα ή το άλλο; Ψευδοδιλήμματα δηλαδή και χαζοδυϊσμοί της σύγχρονης δυτικής σκέψης.
Την απάντηση έχει δώσει ήδη δια στόματος λογοτεχνικού ήρωα ο Τομ Ρόμπινς. Σουήτερς: Και το ένα και το άλλο! Γιατί να μη γίνεται;

Η ανάρτηση πιθανότατα να μη βγάζει νόημα, αλλά την κάνω μετά από μια περίοδο που το απονεννοημένο πήρε και έδωσε, σε μια ατμόσφαιρα που έχει βαφτεί με τόνους ώχρας (εδώ μιλάει ο ζωγράφος) λόγω της σκόνης που μεταφέρθηκε από τη Σαχάρα και έχει εγκλωβιστεί στην ατμόσφαιρα (εδώ μιλάει ο δημοσιογράφος) και δεν είμαι ο Σουήτερς αλλά είμαι και τα δύο και μπορώ να σκεφτώ και τρία τέσσερα ακόμη, που είμαι... Οπότε τι?

Οπότε διχασμός δεν παίζει. Από τριχασμός και πάνω.

 
Photo:Hedi Slimane

Να ζει κανείς ή να μη ζει; Είμαι από αυτούς που μπορούν να σκεφτούν παραλλαγές 
Πολλές παραλλαγές!

Φιλοξένησα έναν couchsurfer για ένα βράδυ. Κοίταξε τις φωτό που έχω στο ψυγείο και εικονοποιούν τις διάφορες φάσεις που έχω περάσει στη ζωή μου τα τελευταία 10 χρόνια και μου είπε Είσαι τόσα πολλά διαφορετικά πρόσωπα!


Βασικά δεν μου το είπε. Απλώς μου το θύμισε.
Και τον ευχαριστώ για αυτό.


Κυρίως γιατί είχα αρχίσει να βαριέμαι αυτό το ένα πρόσωπο που είχα γίνει πέφτοντας στην παγίδα του διλήμματος! Στη λούμπα ή το ένα ή το άλλο. ΠΟΤΕ δεν είναι ή το ένα ή το άλλο. Οι άπειρες πιθανότητες είναι ο κόσμος μας. Το ένα ή το άλλο είναι ο αυτοπεριορισμός μας, η αίσθηση της ασφάλειας, το βόλεμα, ο εγκλωβισμός μας.


Παλιά θα πάταγα ESC τώρα πατάω Home και γυρνάω στην άπειρη απιθανότητα!


Δεν υπάρχουν σχόλια: