Σταματήστε τον κόσμο να κατέβω

Υπάρχουν μέρες που βάζεις τα δάχτυλά σου στο πληκτρολόγιο και μένουν εκεί, αμήχανα γιατί σκαλίζουν ανάμεσα σε χιλιάδες σκέψεις και προσπαθούν να ξεχωρίσουν τις σημασίες των πραγμάτων.

Είναι οι μέρες που αν είσαι επαγγελματίας γραφιάς ξέρεις ότι "Είχαν ένα βάρος τα χέρια σου όπως μέσα στο νερό
μέσα στις θαλασσινές σπηλιές, ένα βάρος αλαφρύ χωρίς συλλογή
με την κίνηση κάποτε που διώχνουμε την άσκημη σκέψη
στρώνοντας το πέλαγο ως πέρα στον ορίζοντα στα νησιά" (Σεφέρης).

Σου είναι απολύτως σαφές ότι θα γράψεις, όχι αυτά που θέλεις αλλά αυτά που σου επιβάλλει η ανάγκη σου να διώξεις τις άσχημες σκέψεις. Και αυτό είναι προσωπικό. Δεν έχει θέση στον έξω κόσμο. Είναι η ίδια ανάγκη που κάνει το esc και πάλι,  το αγαπημένο σου πλήκτρο.

Δανείζεσαι λίγο Νίτσε ... «Θεωρείς τον εαυτό σου ελεύθερο;
Θέλω να ακούσω την κυρίαρχη σου σκέψη και όχι ότι βγήκες από τα δεσμά.
Είσαι από εκείνους, που έχουν το δικαίωμα να βγουν από τα δεσμά;
Τέτοιοι είναι πολλοί, που έχασαν την τελευταία τους αξία, όταν ελευθερώθηκαν από τα δεσμά τους.
Ελευθερία από κάτι;
Τι δουλειά έχει με αυτά τα πράγματα ο Ζαρατούστρα;
Εσύ πρέπει να μου πεις: «Ελεύθερος για ποιο πράγμα»;

Μέχρι να απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα ό,τι και να γράψεις θα είναι απλώς ανακάτεμα στη σούπα του μυαλού σου.

Και έτσι το αφήνεις... Μέχρις ότου φτάσει εκείνη η μέρα που τρεις διαφορετικοί άνθρωποι άσχετοι μεταξύ τους σε ρωτάνε "γιατί σταμάτησες να γράφεις;" Τα περίμενα τα κείμενά σου. Και ξαναβάζεις τα δάχτυλά σου στο πληκτρολόγιο... Ετσι απλά.

ΥΓ Ευχαριστώ και τους τρεις, ο καθένας μου το θύμησε με τον τρόπο του.

Και κάπως έτσι... εξαφανίστηκα

Οχι ότι είχα βλέψεις ευλαβικής συνέπειας στο παρόν ιστολόγιο. Απλώς κάποια στιγμή έγινε το μέρος που μου άρεσε να συχνάζω. Λίγο το ότι έγραφα ό,τι μου ερχόταν, κάτι που εσείς σχολιάζατε, είχε προστεθεί στο σετάκι πρωινός καφές τσιγάρο και συμπάθεια.

Ελα όμως που οι μέρες ήταν πονηρές... Επαθα μια τύπου "αφωνία". Δεν έπαιζε να γράφω άρες μάρες κουκουνάρες σε μέρες που στη γειτονιά μου ρωτάγαμε ο ένας τον άλλον "τι έγινε πυροβόλησαν κανέναν όσο έλειπα;".
Δεν έβγαινε να γράψω και τα επί προσωπικού, τα φαντάσματα του καθενός δεν είναι θέμα ανάρτησης, νομίζω ότι θα ενοχληθούν, τα φαντάσματα εννοώ και αυτό δεν το θέλουμε.
Οπότε... είπα άστο για μερικές μέρες.
Και μετά ήρθε η πλατεία Αγανακτήσεως. Εκεί κι αν έπαιξε αφωνία. Τουλάχιστον να μην εκτεθούμε. Αφού το κοιτάμε με απορία, ας το κοιτάμε με απορία και ας μην ψάχνουμε εξηγήσεις. Ούτε συμπεράσματα. Ειδικά με τα τελευταία έχω ένα θέμα. Το έλυσα όταν κάποιος, δε θυμάμαι ποιος, έγραψε ότι "συμπέρασμα είναι αυτό στο οποίο καταλήγουμε όταν έχουμε πια κουραστεί να σκεφτόμαστε".
Κάπως έτσι φτάσαμε στις αρχές Ιούνη. Κι εγώ έκανα ένα ταξίδι αστραπή σε ζωές άλλων, σε τραγικά ναυάγια που έτσι τα φερε η ζωή αλλά την κάναμε κι εμείς τη μαλακία μας και πέταξα όσα σωσίβια διέθετα και κατόρθωσα να μη με "τραβήξει" η ρουφήχτρα κανενός και ακόμα δεν ξέρω πως το έκανα, όπως δεν ξέρω και γιατί δε βάζω τελεία στη φράση που έχει γίνει σιδηρόδρομος, αλλά υπήρχε κάτι που με έκανε να κρατήσω και δεν ήταν άνθρωπος, δεν ήταν φράση, ήταν που μπήκα και έκλεψα από τον ολάνθιστο κήπο ενός τύπου που δε γούσταρα τριαντάφυλλα.
Τελεία.
Επιτέλους.
Μια τελεία που μπήκε επειδή υπήρχαν τριαντάφυλλα.

Ευτυχώς που υπήρχαν τριαντάφυλλα.

Mετά τον Οδυσσέα που να σκαρφαλώσω?

 

Απορία κουλτουριάρικου γατινίου μπροστά σε πάκο βιβλίων

Ελληνο-γατική πάλη

Μαθήματα ζωής από τους μεγαλύτερους

Και...

Επιτέλους σταμάτα να μας βγάζεις φωτογραφίες, ΘΕΛΟΥΜΕ να κοιμηθούμε!

Το Τέλος της Λογικής

So, I need a pair of scissors to open a pair of scissors?

Και συνεχίζω...

Περισσότερα εδώ

Χρόνια πολλά μαμά!

 

Σε επίσημη πρώτη... τα μωρά της αβάδιστης γατοοικογενειας...

Και η μαμά τους...

Για το μπαμπά δεν ξέρουμε τίποτα...

Αντε βρε...Καλό Πάσχα!

Σημείωση:  Σε περίπτωση που νιώσετε στερητικό ενημέρωσης σας παραπέμπω εδώ!

Να κοιταχτούμε. Γιατί όχι;

«Είναι ώρα, πιστεύω, για όλους μας, να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Δεν αρκεί απλώς ο καταλογισμός ευθυνών στους απέναντι ή η καταγγελία για τα σκουπίδια του γείτονα, όταν και το δικό μας σπίτι όζει» Αυτά είπε ο Πρόεδρος και προβλημάτισε την Αβαδίστ. Και κάπως έτσι επιτέλους καθάρισε το σπίτι της. Οχι ότι ήταν αυτή η πρόθεσή του, αλλά κάποιον τον άκουσε βρε παιδί μου, μην τα λέει στο ντούκου ο άνθρωπος.
Βέβαια ο πρόεδρος αναφέρθηκε και στην κουλτούρα του έλληνα (εδώ γελάμε ή κλαίμε, εξαρτάται...) Δε με είχε ειδοποιήσει αλλιώς θα του έστελνα αυτό... Επιστήμονες βρήκαν ότι στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου ο ιστός που ονομάζεται "pregenual anterior cingulate cortex" είναι αυτός που μας κάνει να νιώθουμε ντροπή. Να νιώθουμε ότι έχουμε γίνει ρόμπα, βρε παιδί μου.Οσο πιο μικρός είναι ο ιστός, τόσο λιγότερο νιώθουμε ντροπή. Πρόκειται ουσιαστικά για νευρολογικό εκφυλισμό και αυτό εξηγεί πολλά πράγματα για την κουλτούρα του έλληνα.

Ενα πράμα να μη ντρέπεται να λέει αυτά που λέει...!

Λοιπόν! Καλή Χρονιά!

Year of the Rabbit from Frater on Vimeo.

Αν είστε Κινέζοι ή αν κάνετε τον κινέζο, σήμερα είναι Πρωτοχρονιά!
Αυτό μπέρδεψε τον Χάρη, ο οποίος πέρασε το ρεπόρτερ του yupi για τον Κινέζο Αγιο Βασίλη, με αποτέλεσμα να ζητήσει κι αυτός το δώρο του. Τι ζήτησε ο Χάρης;: Θέλω ένα παιδί! 
Σύμφωνα με την κινεζική αστρολογία "Το Κουνέλι  έλκει την καλοτυχία... επίσης είναι γνωστό για την ηρεμία του". Τους κινεζικους ισχυρισμούς επιβεβαιώνει και η αμερικανική αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι ΤΩΡΑ λανσάρεται η Marijuana Cola! 

Από που να φύγεις...

... Είσαι στη χώρα όπου "οι ιεράρχες ζητούν 300 θέσεις εφημερίων, παρά το γεγονός ότι, όπως λένε, οι ανάγκες ξεπερνούν τις 600 θέσεις. Ωστόσο συναισθανόμενοι τις δύσκολες συνθήκες, περιορίζονται να ζητήσουν τις 300 θέσεις που θα διανείμουν στις μητροπόλεις". Και αυτό είναι Θυσία!

Στην ίδια χώρα όπου "Μετά από 37 χρόνια χρόνια ο πυρσός έπαψε να υπάρχει στο λογότυπο της Ν.Δ. Το νέο σήμα είναι αφαιρετικό και χρωματιστό και συμβολίζει τη μετάβαση της ΝΔ στη νέα εποχή, που συνδέεται με την ηγεσία Σαμαρά".  "Αυτό είναι το σήμα της ΝΔ για τη νέα γενιά- τελεία και παύλα". Με αυτή τη δήλωση παρουσίασε το νέο λογότυπο του κόμματος, ο Αντώνης Σαμαράς. Και αυτό είναι Πρωτοπορία!


...και που να πας; 
Να πας στο βορρά; Στον ανεπτυγμένο Βορρά; όπου γέμισαν κοριούς και δεν ξέρουν τι να κάνουν;

Μην ανησυχείς! Η αβαδίστ προσφέρει ΤΗ ΛΥΣΗ!!!
“why settle for a boy with a car, when you can have a man with a boat?”

 

Δουλειά για το Σ-Κ

Διαβάστε...
 αυτό!

Και τη Δευτέρα θα εξεταστείτε!

Εεεε χμμμμ... ναι

Η αβάδιστη ξύπνησε από ένα τηλέφωνο. Η συγκάτοικος. Θα έρθουν να περάσουν τη γραμμή για το internet. Θα τους ανοίξεις; Οου γιες, δήλωσα προς μεγάλη απογοήτευση του Γάτου, ο οποίος είχε βολευτεί κάτω από το πάπλωμα.
Σηκώθηκα, χαιρέτησα τις πολικές αρκούδες που εγκαταστάθηκαν στην κουζίνα (ελλείψει κεντρικής θέρμανσης) και ανακάλυψα ότι ο ήλιος λάμπει. Ωραία είπα, να ζεσταθεί και λίγο η οικία.
Αμέσως μετά συνδέθηκα με τον εσπρέσο.
Ο τεχνικός, ο οποίος ήρθε ήτο θεϊκόν γκομενάκι γεγονός που με έκανε να πάρω τα ίσα μου τάχιστα και να ευχαριστήσω το σκηνοθέτη και το σεναριογράφο για την πλοκή του έργου.
Νιώθοντας ότι το 'χω σήμερα, τηλεφώνησα στην τεχνική βοήθεια και είχα έναν τρομερά ενδιαφέροντα διάλογο με μια απηυδυσμένη τηλεφωνήτρια, η οποία παρόλα αυτά με διαβεβαίωσε ότι, ναι, σήμερα είναι η τελευταία μέρα που θα περάσω με τις πολικές αρκούδες.
Ωραία είπα, εμπλεη αισιοδοξίας και στο καπάκι άκουσα το κουδούνι να χτυπά. Στην πόρτα μια κοπελίτσα εκ Ρουμανίας στα πρόθυρα κατάρρευσης μου ζήτησε όχι λεφτά, αλλά φάρμακα. Είμαι άρρωστη μου είπε, μήπως έχεις να μου δώσεις κανά φάρμακο;
Βιταμίνες, depon, παστίλιες για το λαιμό, οδηγίες χρήσης και "κοίτα αν χρειαστείς κάτι άλλο, ξαναχτύπα μου".
Κοίταξα τις πολικές αρκούδες στην κουζίνα μου κι είπα στο Γάτο, "φίλε είμαστε πολύ τυχεροί"

Stranaaange days...

Εν αρχή ήταν ο Γάτος. Μπήκε στο σπίτι κρατώντας στο στόμα του ένα τεράστιο χωριάτικο λουκάνικο. Το άφησε μπροστά στα πόδια μου, σήκωσε το κεφάλι και μου είπε ΝΙΑΟΥ!
Σηκώθηκα, το έβαλα να ψηθεί και του το σέρβιρα.
Μάλλον έτσι πρέπει να είναι οι σχέσεις.

Μη λέω μαλακίες, έλιωσα!

ΥΓ. Αυτές τις μέρες δε γράφω, έχω μπλοκάρει...
YΓ2. Ζητώ δημοσίως συγνώμη από τον κάτοχο του λουκάνικου

Γατο-βίδεα...

Eπιτέλους! Ευχαριστώ!

Και καθετί νέο, κρύβει μέσα του μια θετική ενέργεια.

Με αυτήν την ιστορική φράση, επανέρχεται το ίνδαλμά μου στα διαδικτυακά δρώμενα.
Επιτέλους!ΜΙΑ θετική ενέργεια.
Οι νέοι στόχοι προκαλούν την αδρεναλίνη να χορέψει σε ξέφρενους ρυθμούς.
Δε μπορώ δε μπορώ, πως τον χειρίζεται έτσι το λόγο η Ρουφιάνα!!!
Σε αυτό το νέο ξεκίνημα σας θέλω κοντά μου και θέλω να νιώθετε ότι κι εγώ είμαι εκεί για σας. Σας νιώθω, σας καταλαβαίνω. Είναι μια δύσκολη περίοδος για όλους. Με θετική σκέψη όλα θα τα νικήσουμε.
Το ξέρω ότι με νιώθεις...το ξέρω! Κι εγώ υπέφερα στη Νέα Υόρκη που είχα πάει όταν με απέλυσαν. Ααααχ είσαι εσύ κι αντέχεις! 

Eίμαι ΠΟΛΥ συγκινημένη, δε μπορώ να γράψω άλλα...

Η εξιχνίαση ενός μυστηρίου...

A cat burglar is a thief who slips in unnoticed, taking what he wants before 
the victim knows what’s happened. 

Ολα κυλούν ήρεμα σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας... Τα πουλάκια κελαηδούν, ο ουρανός είναι ας πούμε γαλανός (για την Αγγλία μιλάμε) οι μπουγάδες στεγνώνουν στον ήλιο (ναι ναι ξέρω αλλά συγγραφική αδεία θα πούμε ότι έχει ήλιο στην Αγγλία)...
Ολα είναι καλά και τακτοποιημένα, μέχρι ... μέχρι την ημέρα που αρχίζουν οι κλοπές. 
Γάντια, καλτσάκια, εσώρουχα αρχίζουν να εξαφανίζονται από τα σχοινιά της μπουγάδας πολλών σπιτιών στο Πορτσγουντ, καθημερινά! Η αστυνομία δέχεται συνεχείς καταγγελίες.  
Ο κλέφτης παραμένει άγνωστος για εβδομάδες μέχρις ότου...

Ενας γηραιός κύριος με τη συμβία του αποκαλύπτουν ότι ο Οσκαρ, ο 13χρονος γάτος που υιοθέτησαν, βγαίνει βόλτα κάθε μέρα και επιστρέφει με τουλάχιστον 10 καλούδια τα οποία τους αφήνει ως δωράκι στην πόρτα τους!
Το γηραιόν ζεύγος έχει μείνει άναυδο από τη δραστηριότητα του Οσκαρ, ο οποίος προφανώς θέλοντας να τους ευχαριστήσει  βγαίνει για κυνήγι στις μπουγάδες της γειτονιάς. Οσοι έχουν γάτες γνωρίζουν την περηφάνεια με την οποία κουβαλάνε ψόφια πουλιά και έντομα σε όσους αγαπάνε.
Οι υπόλοιποι ας διαβάσουν όλη την ιστορία εδώ!

Νευρικό ψάρι!

Και αφού μιλάγαμε για ψάρια χθες, να συνεχίσουμε με ψάρια. Σολωμός. Ωραίος! Ε σε λίγο δεν θα είναι ωραίος, αφού η FDA στην Αμερική το σκέφτεται να δώσει έγκριση για την παραγωγή γενετικά μεταλλαγμένου σολωμού. Ο hi-tech σολωμός φυσικά θα είναι διπλάσιος σε μέγεθος από τον κανονικό και σύμφωνα με όσα λέγονται στο ρεπορτάζ θα ανοίξει το δρόμο για την έγκριση και του enviropig. Του γουρουνιού από το οποίο θα παράγεται πιο υγιεινό -λέει- μπέηκον.

Το σκέφτομαι λίγο... εεεεμ έχει δίκιο η Σάλμα Χάγιεκ που τρώει μυρμήγκια, σκουλικάκια και γρύλλους για σνακ. Ακου enviropig!
Τεσπα...
Βy the way να σας ενημερώσω ότι το Κέντρο της Αθήνας δεν κατάντησε, έτσι όπως κατάντησε, τυχαία.
Απόδειξη δημοσίευμα που μας ενημερώνει ότι: "δύο μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι, αλλά και γνωστά επιχειρηματικά ονόματα της χώρας, έχουν αγοράσει ακίνητα στην περιοχή του Μεταξουργείου, καθώς επίσης και στο Γεράνι (οδοί Μαινάνδρου, Γερανίου) και πέριξ της πλατείας Θεάτρου (κυρίως επί της οδού Σοφοκλέους)". Ναι ε; Κοίτα να δεις σύμπτωση βρε παιδί μου...

Και τώρα που είμαι σε φάση Θεωρίες Συνομωσίας με ενημέρωσαν ότι η παραίτησή μου δεν έχει γίνει δεκτή και φυσικά έχω νευριάσει πάρα πολύ, οπότε θα κάνω αυτό που είχα πει ότι δε θα κάνω.
Θου κύριε: "Πως κατακτά κανείς την ευτυχία; Με ένα daquiri με δυόσμο!"
Ελα βρε παιδί μου και δεν το έλεγες τόσον καιρό;
Αυτά! Εχω τα νεύρα μου. Είναι προφανές!

Πέρα Δώθε, Πάνω Κάτω...

Υποθέτω πως θεωρείται βελτίωση το να νιώθεις καλά τις ζυγές μέρες και χάλια τις μονές. Κάτι σαν ψυχολογικός δακτύλιος. Κυκλοφορείς τις μισές μέρες τις άλλες μισές κάθεσαι σπίτι σου και ατενίζεις πάστες. Που κι αυτό υποθέτω είναι βελτίωση σε σχέση με τον τοίχο.
Ειδικά μάλιστα αν συνυπολογίσει κανείς το ότι δεν παίρνεις και γραμμάριο μη σου πω ότι έχεις χάσει και κανά δυό κιλάκια, είσαι σα διαφήμιση ινστιτούτου αδυνατίσματος, SPA δηλαδή.
Serioursly Packeto Anafandon (υποθέτω επίσης ότι το να μπορείς να κάνεις πια λογοπαίγνια είναι πέρα από κάθε προσδοκία).

Τις μέρες που κυκλοφορείς τουλάχιστον.

Τις άλλες εντάξει νικάει το μαύρο γατάκι.
Ομως λετς φέις ιτ. Το ότι συμμάζεψες το βιογραφικό σου και το στειλες στο χάι χούι Ιδρυμα για την πλήρωση χαιχλίδογλου θέσης όσο το μαύρο γατάκι νικούσε όσο να ναι κάνει το ίδιο το θέμα πιο πιασάρικο (παρντόν δημοσιογραφική έκφραση!).

Εξυπακούεται ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παραμένει φρικτοειδής (κι άλλο λογοπαίγνιο), ότι τα κουλουράκια κανέλλας από το φούρνο είναι πολύ κακή επιλογή και ότι μέχρι να γυρίσεις στη δουλειά από την άδειά σου, δε θα έχει μείνει τίποτα όρθιο στα εργασιακά.

Αλλά ευτυχώς υπάρχει ο Τόλης Βοσκόπουλος! Μια γυναίκα μια αγάπη μια ζωή...
Υπάρχουν σκέψεις στο βάθος του μυαλού σου,  το CD παίζει "κι αναρωτιέμαι οι προσευχές μου που πάνε κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα που πετάνε" κι εσύ του απαντάς "αρκεί να πετάνε φίλε... γάμησέ τα τα υπόλοιπα" (εδώ βρίζεις, οπότε απομακρύνετε τα μικρά παιδιά από την οθόνη-Μεντεσέ ακούς?)
Ο Γάτος ο οποίος είναι ασπρόμαυρος είναι το αποτέλεσμα του αγώνα, γιατί... γιατί ΕΤΣΙ!
Ελπίζω αύριο να κυκλοφορώ πάντως!

Aφιερωμένο στη Μανέτ!

... και τα σκουλίκια της

Και πασχαλιές...

Και ολίγη μουσική ...

Bιολέτες

Κι εδώ και εκεί... Καλή άνοιξη βρε!