Υποθέτω πως θεωρείται βελτίωση το να νιώθεις καλά τις ζυγές μέρες και χάλια τις μονές. Κάτι σαν ψυχολογικός δακτύλιος. Κυκλοφορείς τις μισές μέρες τις άλλες μισές κάθεσαι σπίτι σου και ατενίζεις πάστες. Που κι αυτό υποθέτω είναι βελτίωση σε σχέση με τον τοίχο.
Ειδικά μάλιστα αν συνυπολογίσει κανείς το ότι δεν παίρνεις και γραμμάριο μη σου πω ότι έχεις χάσει και κανά δυό κιλάκια, είσαι σα διαφήμιση ινστιτούτου αδυνατίσματος, SPA δηλαδή.
Serioursly Packeto Anafandon (υποθέτω επίσης ότι το να μπορείς να κάνεις πια λογοπαίγνια είναι πέρα από κάθε προσδοκία).
Τις μέρες που κυκλοφορείς τουλάχιστον.
Τις άλλες εντάξει νικάει το μαύρο γατάκι.
Ομως λετς φέις ιτ. Το ότι συμμάζεψες το βιογραφικό σου και το στειλες στο χάι χούι Ιδρυμα για την πλήρωση χαιχλίδογλου θέσης όσο το μαύρο γατάκι νικούσε όσο να ναι κάνει το ίδιο το θέμα πιο πιασάρικο (παρντόν δημοσιογραφική έκφραση!).
Εξυπακούεται ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παραμένει φρικτοειδής (κι άλλο λογοπαίγνιο), ότι τα κουλουράκια κανέλλας από το φούρνο είναι πολύ κακή επιλογή και ότι μέχρι να γυρίσεις στη δουλειά από την άδειά σου, δε θα έχει μείνει τίποτα όρθιο στα εργασιακά.
Αλλά ευτυχώς υπάρχει ο Τόλης Βοσκόπουλος! Μια γυναίκα μια αγάπη μια ζωή...
Υπάρχουν σκέψεις στο βάθος του μυαλού σου, το CD παίζει "κι αναρωτιέμαι οι προσευχές μου που πάνε κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα που πετάνε" κι εσύ του απαντάς "αρκεί να πετάνε φίλε... γάμησέ τα τα υπόλοιπα" (εδώ βρίζεις, οπότε απομακρύνετε τα μικρά παιδιά από την οθόνη-Μεντεσέ ακούς?)
Ο Γάτος ο οποίος είναι ασπρόμαυρος είναι το αποτέλεσμα του αγώνα, γιατί... γιατί ΕΤΣΙ!
Ελπίζω αύριο να κυκλοφορώ πάντως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου