23/2/10

Που άφησα τις βελόνες μου?


Designed by Allyson Mitchell


Οχι αυτές παιδί μου τις άλλες... Λοιπόν να πω τα βασικά. Το άνωθεν project είναι μια ιδέα που κατέθεσε η αρτίστα σε ένα διαγωνισμό και φέρει τον τίτλο Afghan Overload. Οσοι διαθέταμε/διαθέτουμε γιαγιάδες κάτι μας θυμίζει κάτι μας θυμίζει...
Η μόνη φορά που έχω δει τέτοιο overload και το αποτέλεσμα ήταν WOW ήταν στη Μήλο στην ταβέρνα στο Νημπουριό. Οτι πιο κιτς και μπλιαχ υφίσταται μαζεμένο σε μια αυλή και το αποτέλεσμα; Ομορφιά φίλε!
Εντάξει δε θα ζούσες ποτέ σε εκείνη την αυλή όπως δε θα ζούσες και σε αυτό το δωμάτιο αλλά η ομορφιά είναι στιγμές! Είναι glances που θα λέγαμε και εμείς τα στελέχια και μετά θα σκάγαμε στα γέλια επειδή πιθανότατα θα το λέγαμε μπροστά στη Φλωράνς.

Εν τέλει... τι ακριβώς κάνουμε στη ζωή μας; Η μήπως τι ακριβώς κάνουμε με τη ζωή μας;

2 σχόλια:

Pastaflora είπε...

Στη ζωή μας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Βέβαια, υπάρχουν και τομείς που τα κάνουμε μαντάρα, όπως, στη δική μου περίπτωση, η μαγειρική, το σικάτο ντύσιμο και η διεκδίκηση του ... αυτονόητου!

Αβαδιστη είπε...

Ἀφοῦ ὁ ποιητὴς ἀφομοιώσει τὰ πράγματα ποὺ ἔχει μαζέψει ἡ ἰδιοσυγκρασία του ἀπὸ τὸ γύρω κόσμο, φτάνει στὴ στιγμὴ ποὺ θὰ νιώσει τὸ κενὸ μέσα του, ποὺ θὰ νιώσει ὅτι βρίσκεται στὸ σκοτεινὸ δάσος, ὅπως ἔλεγα κάποτε, στὴ selva oscura, μόνος καὶ ἀβοήθητος· ὅτι πρέπει νὰ τὸ ἐμπιστευτεῖ αὐτὸ τὸ κενό, ἐπὶ ποινῇ θανάτου. Εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη στιγμή του, αὐτὸς ὁ ἀγῶνας γιὰ νὰ βρεῖ ἐκείνη τὴ φωνὴ ποὺ ταυτίζεται καὶ σωφιλιάζεται μὲ τὰ πράγματα ποὺ θέλει νὰ δημιουργήσει, ἤ, ἂν θέλουμε, ποὺ δημιουργεῖ τὰ πράγματα ὀνομάζοντάς τα. Τὸ ἀκραῖο ὅριο ὅπου τείνει ὁ ποιητὴς εἶναι νὰ μπορέσει νὰ πεῖ « γεννηθήτω φῶς» καὶ νὰ γίνει φῶς.

Απάντηση δια στόματος Σεφέρη. Περί του αυτονόητου!