Η Αβάδιστη κατά την επίσκεψή της στην αριστοκρατική Βιέννη, επιδόθηκε κατά κύριο λόγο στα εξής ψυχωφελή αθλήματα:
Την κατανάλωση αυστριακών γλυκισμάτων
Την ενατένιση δένδρων και
Την αγορά ευφάνταστων καπέλων
Γυρνώντας στην Αθήνα της καρδιάς μου, ένεκα που είμαι βαθύτατα σικ ανακάλυψα ότι επανέρχοναι εις τη μόδα τα turban. Γεγονός που επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά το αβάδιστο κριτήριο εις την επιλογή σικ τεμαχίων που τόσο εκνευρίζει τη Φλωράνς.
Πλην όμως ένα άλλο ερώτημα ανέκυψε κατά τη διάρκεια της επιστροφής στην πατρίδα. Αβάδιστα την ημέρα της βρόχας που έπιπτε right through, εφόρεσα το αδιάβροχο καπελίδιο που με χαρά ψώνισα στην αυτοκρατορική Βιέννη. Απαράμιλλα σικ υπέμεινα τα βλέμματα των ιθαγενών ελλήνων.
Αμήχανα βλέμματα, ακόμα πιο αμήχανα σχόλια... Δε μπορεί κάτι τρέχει με το συλλογικό ασυνείδητο. Κάποια απειλή συνιστά για το μέσο έλληνα. Είναι που δεν έχει καθαγιαστεί από την ελληνική τηλεόραση; Φταίει που αυτομάτως σε διαχωρίζει και θεωρείσαι εκτός κοπαδιού άρα απειλή;
Τι στον κόρακα παθαίνει ο έλληνας όταν βλέπει κάποιον με καπέλο; Γιατί αποδέχεται μόνο το σκούφο στο χιόνι και το ψαθάκι στην παραλία;
Αν δεν πάρετε θέση "Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!"
18 σχόλια:
Κοιτάχτε, κατανοώ τον πόνο σας. Το βιώνω κι εγώ, άλλωστε. Πιστεύω πως το καπέλο φαντάζει σαν γιγάντιο τούμορ ή τέλος πάντων σαν κάτι ελεεινά κακό και μη-σικ, στο μέσο ελληνικό μάτι. Είναι όπως τα ματζέντα παπούτσια μου: τους τρομοκρατούν. Καλύτερα να ντυνόμουν μπρόκολο, παρά να φορούσα ό,τι φοράω. Είναι που είμεθα και γείτοναι στο ζωδιακό [εξ'ου και η ανιδιοτελής αγάπη προς το σεβάσμιον πρόσωπό σας].
Σας ασπάζομαι.
Φανταζομαι το συλλογικο ασυνειδητο ειναι πιο εξοικειομενο με μια συνολικη λατερνα, με ενα καλως-μας-ηρθες-καλο-μας καρναβαλι απο κορυφης μεχρις ονυχων.
Επομενως απομονωνοντας και τονιζοντας ενα key piece προκαλλουμε το μπουχτισμενο ματι, το βγαζουμε απο τον δρομο του, το τρομαζουμε εκ νεου.
Σε δευτερευον πλανο, προκαλουμε κατι αντιστοιχο με το παρανοικο-μακρυ βαμμενο νυχι. Αμηχανια για το τι κρυβεται απο κατω.
Εγω παντως τα αγαπω τα καπελα. Αλλα με ζεσταινουν.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες (και καθόλου λαλήσαντες!) ότι το πόπολον ενοχλείται από σικ τεμάχια που ξεφεύγουν από την νόρμαν και δίδουν μιαν σικ διάστασιν.
Λατρεύω τα καπέλα (ειδικώς δε τα χρυσά σε σχήμα στέμματος).
Ευχαριστώ! Με καλύψατε!
Σερί, όπως πολύ σωστά το έθεσε ο Μεγαλειότατος, το σικ τρομοκρατεί τον μέσο νεοέλληνα, καθώς ουδόλως συνάδει με την -τίγκα στα αντιβιοτικά- γουρνοπούλα στη λαδόκολα, το αρχαιοπρεπές αυθαίρετον στον Νέο Βουτζά και τα ανεκδιήγητα ντεμέκ σινιέ αλά Ρομπέρτο Καβάλι.
Να σας ενημερώσω επίσης ότι διαθέτω και εγώ ένα πολλάν συντηρητικόν καπέλον το οποίο φορώ σε σπανιότατες περιστάσεις.
"Φταίει που αυτομάτως σε διαχωρίζει και θεωρείσαι εκτός κοπαδιού άρα απειλή;"
ax panagia mou auto me tromakse.
eyegraphic.info
Αγαπητέ ανώνυμε μη φοβού, τα πετάω κατά καιρούς αυτά τα βαθιά ψυχαναλυτικά. Μη δίνετε σημασία.
Φλωράνς εγώ έχω περί τα 20 όπως θα φανταζεσθε.
Ανακτα, κλίνω προς μια βαθιά ψυχαναλυτική θεώρηση του φαινομένου. Νομίζω ότι φταίνε οι κομμουνισταί, οι οποιοι πέρασαν στο συλλογικό ασυνείδητο την άποψη ότι το καπέλο είναι συνώνυμον της μπουρζουαζίας και μόνο το εργατικόν κασκέτο πληροί τις προϋποθέσεις του ευ αγωνίζεσθαι.
Τsagalagabugu το τίθετε σε άλλη βάση, αλλά αναρωτιέμαι μήπως το καπέλο απλώς χαλά το μαλλί κομμωτηρίου?
Πρωτεύον... ενίοτε ντύνεστε σα μπρόκολο. Να μάθετε να με λέτε σεβάσμια! Παλιόπαιδο!
Μου αρεσει η κουβεντα για τα καπελα!
Κοντα ειναι οι σκεψεις μας.
Το καπελο σε ενα συγχρονο ελληνικο τοπιο σε ξεχωριζει. Δημιουργει focal point με εναν τροπο που δεν συνηθιζεται πια.
Υπο αυτο το πρισμα, θεωρω πως δεν ειναι κατι διαφορετικο απο ενα οποιοδηποτε key-piece, π.χ. ασυνηθιστο μαντζεντα παπουτσακι που κανει το ματι να σταθει σε αυτο.
Σε δευτερο πλανο, ακριβως οπως λες επειδη υπαρχει διαδεδομενο πια το κομμωτηριο,καποιες δεν θελουν να χαλασουν το φρεσκοχτενισμενο μαλλι και ενδεχομενως στην θεαση ενος καπελου να αναρωτιουνται τι ατημελησια/βρωμα μπορει να κρυβεται κατω απο αυτο.
Θα το τραβηξω ψυχαναλυτικα ακομη περισσοτερο, με εναν πιο μαυρο τονο,μπορει ακομη να συνδεεται και με την χρηση του απο καρκινοπαθεις και να δημιουργει απαισιοδοξους συνειρμους.
Ως προς τους πολιτισμικους συνειρμους θα εκφρασω την αμφιβολλια μου.
Εχω κληρονομησει καπελιερες και διαφορων ειδων καπελα απο τις γιαγιαδες μου, οι οποιες ανηκαν σε εντελως διαφορετικα κοινωνικο-οικονομικα στρωματα της εποχης τους, και σαφως και αλλες πολιτικες πεποιθησεις.
Απο τα οσα μου εχουν απο διηγησεις μεταφερθει, το καπελο ηταν δημοφιλες, ειχε την αισθητικη του κοκεταρια για το φυλο μας (πιθανοτατα επειδη δεν επαιζε το κομμωτηριο), ειχε την πρακτικη του σημασια να προστατευει απο ηλιο και καποιους κρυους χειμωνες (που ισχυε και για τους αντρες).
Ηταν ενα αξεσουαρ πασπαρτου, μια μοδα mainstream: Οπως ειχανε το καλο φορεμα για την εκκλησια και το καλο καπελο, ετσι ειχανε και τα αντιστοιχα πιο προχειρα η και τα εργατικα, εντελως πρακτικης σημασιας.
Αυτα περι μπουρζουαρζιας δυσκολευομαι να τα κατανοησω, γιατι δεν ηταν το καπελο τοσο πια φοβερο status συμβολο, αν αναλογιστεις πως αυτη που ειχε οικονομικη ανεση ειχε τα κοσμηματα της να επιδειχθει και τα ακριβα υφασματα, και οχι ενα καπελο, οσο ακριβο κι αν μπορουσε να ειναι αυτο.
Απο προσωπικη παρατηρηση στις οικογενειες μου, μπορει π.χ. η μια γιαγια να μην χρειαζοταν να παει στο καπνεργοστασιο, οποτε και δεν φορουσε το εργατικο-μαντηλι καπελο της αλλης, αλλα στην εξοδο τους, στις επισημες εκδηλωσεις τους, στην εκκλησια τους, χτενιζοντουσαν με παρομοιο τροπο και φορουσαν παρομοιο στυλ. Η διαφορα τους δεν ηταν τα καπελα τους, ουτε την δηλωναν μεσω αυτων.
Τα καπελα δεν βλεπω να εγκαταλειφθηκαν απο μονα τους ως δια μαγειας. Εφυγαν ταυτοχρονα με ολα τα υπολοιπα στοιχεια που συνεθεταν τη μοδα της εποχης τους.
Οπωσδηποτε οι ιστορικες αλλαγες και η θεαση του γυναικειου φυλου συνετελεσαν σε αυτο.
Και βρισκω πως η μεγαλη διαφορα ειναι στην ελευθερια εκφρασης που εχουμε σημερα. Στην ελλειψη στολης, ασχετως αν επιλεγουμε τελικως να τη φορεσουμε.
Καποτε το να χτενιζες τα μαλλια σου με διαφορετικο τροπο σε εκανε την τρελη του χωριου. Σημερα υποτιθεται οτι μπορεις να δεις ταυτοχρονα αφρο μπουκλα και απο την αλλη σιδερωμενο ισιο.
Στα χρονια που το καπελο ηταν δημοφιλες οι κανονες εμφανισης ηταν πιο αυστηροι. Μια μοδα για ολους, και απο κει και μετα, αναλογως την οικονομικη κατασταση του καθενος με τα μεσα που διεθεταν να την αποκτησουν.
Οποτε καταληγω στο σεντονι μου, ισως τελικως το καπελο να μας τρομαζει γιατι μας θυμιζει αυτο. Μια πιο επισημη και αυταρχικη μοδα.
Tzagalagabugu, παρατηρώ ότι όποτε σας αποκαλούν "tSagalagabugu" έχετε μεγαλύτερη ρέντα. Θα το υιοθετήσω.
Χαχαχαχαχα! Κωνσνταντινε, εσεις με κανατε να το προσεξω.
Αβαδιστη μου, δεν θα περαιωσετε το dna σας:P
Τsagalagabugu με συγκλόνισε το αναλυτικό σας πνεύμα. Λογοκλοπώ ασυστόλως: (από κείμενο των ΜIXΑΛΗ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗ και ΛΙΛΑΣ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟΥ)
"Το καπέλο είναι βασικό εξάρτημα της παραδοσιακής ένδυσης και αποκτά εξέχουσα σημασία καθώς στολίζει το κεφάλι, που αναμφισβήτητα είναι το σημαντικότερο μέρος του ανθρώπινου σώματος. Στην περίπτωση λοιπόν του καπέλου ως προνομιακού στοιχείου της ένδυσης, η λειτουργική του όψη είναι εμφανής και υπακούει σε ένα κώδικα αυστηρά προκαθορισμένο και γι' αυτό αναγνωρίσιμο. Το καπέλο ορίζει την ταυτότητα ενός ατόμου ως μέλους μιας εθνοτικής ομάδας καθώς και την ταυτότητα αυτής της ομάδας μέσα από τη διαφοροποίησή της από άλλες ομάδες. Ορίζει όμως και τη θέση του ατόμου μέσα στο εσωτερικό της ομάδας: το κοινωνικό status, την οικογενειακή κατάσταση - κυρίως της γυναίκας (ελεύθερη, παντρεμένη, χήρα κ.τ.λ.), την ηλικία, αλλά και τις αισθητικές προτιμήσεις που υπάρχουν".
Επιπλέον... Ρεπούμπλικα και Ψαθάκι:
Το καπέλο των αστών (για αυτό και το όνομα "ρεπούμπλικα"=δημοκρατία) στίς αρχές του προηγούμενου αιώνα. Διαδεδομένο και απαραίτητο συμπλήρωμα του "καθώς πρέπει" μεσοαστού. Αρκεί να παρατηρήσουμε το μέγεθος του εργοστασίου του Πουλόπουλου (κάτω) γιά να αντιληφθούμε πόσες ρεπούμπλικες πουλιώντουσαν στην μικρή τοτε Αθήνα. Το καλοκαίρι την ρεπούμπλικα αντικαθιστούσε το ψαθάκι η παγιασόν (http://www.stougiannidis.gr/epi_kefalis.htm)
Eπίσης σας παραπέμπω στο εξαιρετίκ άρθρο http://www.press.uchicago.edu/Misc/Chicago/117987.html.
Dear Αβαδιστη, δεν μπορω να δω το εξαιρετικ αρθρο που προτεινετε στο τελος. Τι κανω λαθος?
http://www.press.uchicago.edu/Misc/Chicago/117987.html
αν πάλι όχι γκουγκλάρετε παρακαλώ social meanings of hats and t-shirts
Diana Krane
Tsagalagabugu νομίζω ότι θα σας αρέσει!
Eξαιρετικη οντως και προσεγμενη αναλυση.
Θαρρω ομως ειμαστε λιγακι ειδικη υποπεριπτωση, με την εννοια οτι καναμε fusion ποικιλλων εκφρασεων στη συγχρονη και συντομη ιστορια μας ως οργανωμενο κρατος σε dt.
Π.χ. για σκεψη, ποση σχεση εχει το καπελο της αγγλιδας θειας -66ης στη διαδοχη του θρονου που απασχολει ακομη και σημερα το tattler με της γιαγιας μου? :)
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Η δική μου γιαγιά ήταν τσεμπεροφόρα και είχε μακριές κοτσίδες μέχρι που πέθανε.
Απάντηση θα μπορούσε να δώσει κάποιος με γιαγιά από αστική οικογένεια. Να μας φωτίσει κάπως.
Σου απαντησα ηδη, εχοντας και τα δυο παραδειγματα στην οικογενεια.
Διαβασε ποστ σεντονι.:)
Ναι αγαπητό μου tsagalagabugu πλην όμως μια μαρτυρία δε φτάνει. Μπορεί οι γιαγιάδες σας να ήταν εκκεντρικές, κόρες πρωθυπουργού, που να ξεύρω...
Οχι, βρε, νορμα ητανε στις ταξεις τις εποχης τους.
Μην κρινεις απο την υβριδικη απογονο τους:P
Δημοσίευση σχολίου