13/8/09

Εικονοποιώντας...

Αμφιθυμία είναι...

Την ίδια στιγμή να νιώθεις έτσι:



Κι αλλιώς:



Αντε να βγάλεις άκρη!

2 σχόλια:

Ourbax είπε...

Η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα μπορείς να καταλάβεις την ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου και το πώς μπορεί να νιώθει πραγματικά.
Αυτό που ξέρω όμως από εμένα είναι ότι ακόμα και στις ποιο δύσκολές στιγμές μοναξιάς και στις ποιο άσχημες καταστάσεις που αντιμετωπίζω, εκεί που όλα πάνε στην κυριολεξία κατά διαόλου , δεν ξέρω γιατί και πώς υπάρχει μια δύναμη που με κάνει να σταθώ και πάλι στα πόδια μου και να μην το βάλω κάτω. Τώρα το πείσμα είναι αυτό, η ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, ίσως ακόμα και να είναι ότι με την πάροδο του χρόνου γινόμαστε όλο και ποίο σκληρόπετσοι και αντέχουμε τα χτυπήματα που τρώμε. Τελικά στα σίγουρα δεν ξέρω και δεν μπορώ να πω. Πάντως το γεγονός ότι έχετε και καλές στιγμές στην ζωή σας και πολύ θετικό.
Ναι το ξέρω ότι δεν μιλώ και πολύ σαν εξωγήινος τώρα αλλά δεν θα μπορούσα αλλιώς να πω αυτά που ήθελα.

Αβαδιστη είπε...

Και να φανταστείτε δεν είναι οι ορμόνες μου σε έξαρση!
Και μετά από αυτήν την ανεπιτυχή προσπάθεια χιούμορ να σας πω, αγαπητέ μου εξωγήινε ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι πανίσχυρο σε εμάς τους γήινους.
Δε γινόμαστε πιο χοντρόπετσοι, εγώ πιάνω τον εαυτό μου να "μαλακώνω" όσο περνάνε τα χρόνια, να λειαίνω τις αιχμές μου...μάλλον γινόμαστε πιο γεροί.

Ασχετο! Αλλά δεν είναι τέλεια που έφυγαν όλοι από την Αθήνα???