15/10/09

Matteo Rosin Captures Hot Heavenly Sadness



Aν και ο μετρ τείνει προς την εκδραμάτιση και πιθανότατα το μελό, αποφάσισα ότι ας πάει και το παλιάμπελο μερικές φορές it doesn't hurt 2 Β μελοντραματίκ

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν πειραζει...αλλα μπορεις να γινεις λιγο πιο...συγκεκριμενη ισως....
ε?

Αβαδιστη είπε...

αααχ θεία δεν είναι αυτή η ειδικότης μου!
Αλλά θα προσπαθήσω. Μια θεία την έχουμε.
Εννοώ ότι ο μετρ φωτογραφος έχει βάλει τόσο πολύ συναίσθημα που τελικά μιλάει για τον εαυτό του (και το δράμα του πιθανόν) αντί να εκφράζει κάτι σαν παγκόσμια αλήθεια ένα πράμα...
Αρα τείνει προς το μελοντραματίκ αλλά δε γαμιέται, μερικές φορές χρειάζεται κι αυτό!.
Μη μου ζητήσεις να γίνω πιο συγκεκριμένη θα αυτοκαταστραφώ!!!

mariw είπε...

Μα όλοι οι καλλιτέχνες αυτό δεν κάνουν; Ότι δημιουργούν είναι απόλυτα προσωπικό. Απλά κάποια έργα τους είναι τόσο δυνατά, που ξεπερνούν τον εαυτό τους και γίνονται κτήμα όλων.

Αβαδιστη είπε...

@mariw χμμμ... όχι ακριβώς. Υποτίθεται ότι το έργο τέχνης κάνει ακριβώς αυτό που λέτε. Ξεπερνάει το εγώ του καλλιτέχνη και μιλάει για μια παγκόσμια αλήθεια.
Αν απλώς μεταφέρει το προσωπικό θέμα του καλλιτέχνη τότε δεν είναι έργο τέχνης.