Το τσιγάρο που δεν άναψα.
Το τσιγάρο που ήθελα να ανάψω.
Που θα φτιαχνε ένα προπέτασμα καπνού.
Tο οποίο θα κρυβε τον τύπο που έπεσε πάνω μου στο φανάρι και δε ζήτησε συγνώμη.
Θα άλλαζε τη γεύση της ταινίας που μίλαγε για τη γαστρονομία και το πως μπορείτε να την εκμεταλλευθείτε για να ανέλθετε κοινωνικώς (στις βραζιλιάνικες φυλακές).
Θα έκαιγε ίσως το Σάββατο και τη μουσική του Federico Aubele που μας τσάκισε γιατί ήταν intimate κι εμείς είμασταν πολλοί, όρθιοι και προετοιμασμένοι για χορό και άγρια πράγματα.
Θα με έκανε να αναρωτηθώ κοιτάζοντας τις τουλούπες καπνού αν είναι ΟΚ να σου αρέσουν
τα αυτόφωτα μπλε μωβ μενίρ που κάνουν την πλ. Συντάγματος
να μοιάζει με τριπάρισμα...άσε να μη λέμε από τι.
Το τσιγάρο που θα κράταγα στο Μπελαφόντε για να πιω το δεύτερο ρούμι και μετά να βγω να περπατήσω στη βροχή Κυριακή βράδι.
Το τσιγάρο που θα έσβηνα όταν θα έμπαινα στο ταξί και θα άκουγα συμβουλές για όσους κυκλοφορούν τις νύχτες στο κέντρο.
Αυτο που θα μπορούσα να είχα ανάψει τόσες φορές και θα μου κανε την ωραία ψευδαίσθηση ότι αλλάζει τα πράγματα.
Αυτό που δεν άναψα
Μιλάμε πάντα για το ίδιο τσιγάρο.
Αλλά δεν το άναψα το γαμημένο!
6 σχόλια:
προσκυνώ και στηρίζω. ωστόσο θέλω να το κόψω κι εγώ, επιτέλους. μια ανηφόρα πάω ν'ανεβώ και γράφω τη διαθήκη μου σε εσεμές, μήπως και δεν προλάβω.
Μπράβο, πολύ μ’ αρέσει που κρατάς χαρακτήρα.
Εύγε!
Εγώ άρχισα κι έκοψα το κάπνισμα... το ίδιο βράδυ!
Πολύ κότσι χρειάζεται (όχι χοιρινό... αν κι αυτό κάνει τη δουλειά του!)
@all ... σας έχω πει ότι στα 65 θα το ξαναρχίσω??
..νομίζω ότι είναι μια καλή απόφαση και μία ασφαλής ηλικία. επικροτώ και θα βαδίσω στα χνάρια σας, το νοιώθω.
@πρωτεύον θηλαστικό Χαίρομαι που σας βρίσκει σύμφωνο η καίρια απόφασή μου.
Εσείς εν τω μεταξύ, καπνίστε και κανά τσιγαράκι για μένα
Δημοσίευση σχολίου