show me the way...

"Ποιος θα σηκωσει τη θλιψη τουτη απ την καρδια μας; χθες βραδυ μια νεροποντη κ σημερα βαραινει παλι ο σκεπασμενος ουρανος"...ε καπως ετσι ξεκινησα σημερα
"Ξυπνησα με το μαρμαρινο τουτο κεφαλι στα χερια που μου εξαντλει τους αγκωνες κ δεν ξερω που να τ ακουμπησω"...παω στην εφορια
.
Σιγοτραγουδάω αυτό ...




Δεν ξέρω τι μου φταίει και δε με ενδιαφέρει να το εξηγήσω. Απλώς περπατάω to the next whiskey bar.. στην πόλη μου που oh must have whiskey you know why. Προσπερνάω κόσμο που ξέρω και δε με θυμάται, άλλους που κάνω ότι δεν τους βλέπω, προσπερνάω συνεχώς...χαζεύω συννεφα ένα χιπστερ με βγάζει από το χάσιμό μου, αν σου πω τι τραγουδάω σκέφτομαι, δε νομίζω ότι θα το αντέξεις, πάω παρακάτω.

Σε αυτόν το δρόμο σκέφτομαι...

...Παίζει άραγε να γίνει κάτι; Το σκέφτομαι γιατί είναι μια από αυτές τις μέρες που μόνο προσπερνάς, δε στέκεσαι, το να στέκεσαι απλώς είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Αλλά ξέρεις ότι είναι για τώρα, μετά δεν θα είναι το ίδιο, άστο λοιπόν... άστο να κάνει αυτό που έχει να κάνει και προχώρα. Προχώρα μέχρι να βρεις την απάντηση στο ερώτημα που δεν έχεις καν διατυπώσει και που θα συναντήσεις πάνω από ένα βουνό σκουπίδια, σε μια γωνιά της διαδρομής που ποτέ δε σχεδίασες.

Απλώς προχώρα μέχρι εδώ:

 

Καθημερινές από πρωίας 2 έργα ΔΡΑΣΗΣ

 ΥΓ. Στίχοι Σεφέρης